Η Κολομβία μαγεύει με τις αντιθέσεις, την ιστορία και την έντονη ενέργεια που της χαρίζουν η άγρια ζούγκλα και τα αφρισμένα κύματα του ωκεανού. Το ταξίδι μου στη σχετικά άγνωστη χώρα της νότιας Αμερικής ξεκίνησε από την αναγεννησιακή Καρταχένα, συνεχίστηκε στην πόλη του καρναβαλιού Μπαρανκίγια, και έκλεισε στο μαγικό Πάρκο Ταϊρόνα στο πανέμορφο new age χίπικο χωριουδάκι Παλομίνο.

Πρώτος σταθμός η Καρταχένα!

Επειτα από μια πτήση 18 ωρών από τη χιονισμένη Αθήνα, στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2023, έφτασα στην ζεστή καλοκαιρινή Καρταχένα λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Η Καρταχένα πάντα ψηλά στην top λίστα των ταξιδιών μου είχε αποκτήσει μυθική διάσταση στο μυαλό μου.

Το ταξί που με οδηγούσε στο ξενοδοχείο, πλησιάζοντας στην όμορφη γειτονιά Σαν Ντιέγκο, του ιστορικού κέντρου κόλλησε στην κίνηση. Η πόλη-θρύλος με τα αναγεννησιακά τείχη, την τροπική βλάστηση, τα πανέμορφα κτήρια και τις μουσικές που μοιράζουν αλεγκρία στην ατμόσφαιρα αλλά και την κοσμοπολίτικη αίσθηση, είχε παραδοθεί στους νυχτερινούς ξέφρενους ρυθμούς.

Οι άμαξες που κυκλοφορούν στους δρόμους του κέντρου δημιουργούσαν έναν πανζουρλισμό, σε συνδυασμό με τους τουρίστες, τα  νεαρά κορίτσια με τα σέξι φορέματα που έβγαιναν να διασκεδάσουν, αλλά και τα πιτσιρίκια που ζητιανεύουν, ειδικά αν δουν κάποιον τουρίστα να σέρνει τη βαλίτσα του στο πλακόστρωτο. Η βαριά πόρτα του ξενοδοχείου Hotel Don Pedro De Heredia έκλεισε πίσω όλη τη βαβούρα της πόλης, βάζοντας τέλος στην πρώτη μέρα του ταξιδιού, που είχε στεφτεί με την επιτυχία του να φτάσω στον μυθικό μου προορισμό.

Η Καρταχένα υπήρξε στρατηγικής σημασίας λιμάνι για τους ισπανούς κατακτητές που εμπορεύονταν το περουβιανό χρυσό και μετέφεραν σκλάβους από την Αφρική. Ιδρύθηκε το 1533 και ως τον 17ο αιώνα εξελίχθηκε στη «Βασίλισσα των Ινδιών», αλλά και σε σημαντικό κέντρο δουλεμπορίου του Νέου Κόσμου.

Η ομορφιά της στο ιστορικό κέντρο που διατηρεί τη μεσογειακή του ατμόσφαιρα που του χάρισαν οι Ευρωπαίοι κατακτητές, οι οποίοι έχτισαν πολλά εντυπωσιακά κτίρια, την έβαλε στη λίστα με τα μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Περπατώντας στις πλακόστρωτες αλέες, βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ στην ατμόσφαιρά της, Δε χορταίνεις να φωτογραφίζεις τα παλιά ισπανικά σπίτια, με τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις της ώχρας και του γαλάζιου στις προσόψεις τους αλλά και τα ξύλινα μπαλκονάκια και τις βουκαμβίλιες που ρίχνουν τη σκιά τους στο δρόμο.

Μοιάζει βγαλμένη από ταινία κι έχει λογοτεχνικό παρελθόν. Εδώ εμπνεύστηκε το μυθιστόρημά του «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας» ο συγγραφέας του μαγικού ρεαλισμού Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και εδώ γυρίστηκε η ομώνυμη ταινία με τον Χαβιέ Μπαρδέμ. Ο νομπελίστας Κολομβιανός συγγραφέας περνούσε αρκετό καιρό στην Καρταχένα, όπου υπάρχει ακόμα το σπίτι του στο Σαν Ντιέγκο, στην πιο ήσυχη γειτονιά της παλιάς πόλης.

Αν πρόκειται να επισκεφτείς ένα μουσείο τότε πήγαινε στην πλατεία Μπολίβαρ και στο επιβλητικό Palacio de la Inquisición (Μέγαρο της Ιεράς Εξέτασης). Το ανακτορικό αρχοντικό του 18ου αιώνα στο οποίο στεγάζεται είναι από τα πιο όμορφα δείγματα της ισπανικής αποικιακής αρχιτεκτονικής της πόλης. Στην αρχή εντυπωσιάζεσαι από την εσωτερική αυλή, τους ψηλούς φοίνικες και το κτήριο, αλλά στη συνέχεια τα εκθέματα σχετικά με τα βασανιστήρια της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης, όπως τα αποτρόπαια εργαλεία βασανισμού, που εκτίθενται και ζωντανεύουν μία από τις πληγωμένες σελίδες της ιστορίας της πόλης, σε κάνουν να ανατριχιάζεις.

Το 1610 η Ισπανική Ιερά Εξέταση απέκτησε γραφεία στην Καρταχένα. Οι ποινές που επέβαλε για  200 χρόνια, μέχρι το 1811 που καταργήθηκε με την ανεξαρτησία, σχετίζονταν με αίρεση, βλασφημία, διγαμία και μαγεία και ανακοινώνονταν στην κεντρική πλατεία, τη σημερινή Πλάθα δε Μπολίβαρ.

Σήμερα, στην πλατεία Μπολιβάρ, με το άγαλμα του Simon Bolivar, του ηγέτη της ανεξαρτησίας της Κολομβίας από την Ισπανία είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία χαλάρωσης για τους Cartageneros. Ωραία εικόνα δημιουργούν και οι μαύρες palenqueras με τα πολύχρωμα φουστάνια τους να πουλούν φρούτα, ανάμεσα σε μοδάτους ντόπιους, ηλικιωμένους που παίζουν σκάκι, και μαγεμένους από την ατμόσφαιρα τουρίστες -κυρίως Λατινοαμερικανούς και Ευρωπαίους- που αγαπάνε την καλή ζωή.  Οι palenqueras είναι οι γυναίκες από το San Basilio de Palenque, ένα χωριό στην περιφέρεια της Καρταχένας, όπου απελευθερώθηκαν οι πρώτοι σκλάβοι στην Αμερική, οι οποίες θα σας θυμώσουν αν δεν τους δώσετε χρήματα για τη φωτογραφία που εύλογα θα θελήσετε να τις τραβήξετε.

Στους δρόμους της πόλης, θα δεις να περιφέρονται πλανόδιοι πωλητές καφέ με τα χρωματιστά καροτσάκια τους γυρνάνε στους δρόμους πουλώντας tinto όπως  λένε τον μαύρο καφέ. Η Κολομβία έχει εκατοντάδες φυτείες καφέ στο περίφημο «τρίγωνο του καφέ», στις περιοχές δηλαδή Quindio, Caldas και Risaralda. Αν και αυτός ο καφές που πίνουν οι ντόπιοι είναι πολύ basic, υπάρχουν πλέον όμορφα καφέ στο εμπορικό κέντρο Mallplaza Cartagena και το Epoca όπου θα ευχαριστηθείς speciality coffe και ωραία πρωινά σε αποικιοκρατικό στιλ.

Ιντελεκτουέλ ή όχι, όμορφη στάση είναι το βιβλιοπωλείο-καφέ Abaco, σε ένα στενάκι της πόλης, με εκατοντάδες βιβλία, από νοτιοαμερικανυος, κυρίως, συγγραφείς, τα περισσότερα στα ισπανικά. Ομορφη λεπτομέρεια, το βιβλίο του βραβευμένου Κολομβιανού συγγραφέα Ricardo Silva Romero με τον τίτλο Cómo Perderlo Todo (Πως να τα χάσεις όλα) που κρέμεται από το ταβάνι, με έκανε να σκεφτώ πως η ζωή κρέμεται από μια κλωστή και πως κάπως έτσι ουρανοκατέβατα μπορεί να χάσεις τα πάντα, γι΄αυτό πρέπει να χαίρεσαι τη ζωή. Το Abaco δίνει ιδέες για δωράκια, εγώ αγόρασα πόστερ κι ένα βιβλίο με τοπικές συνταγές στα Αγγλικά.

.

Δυνατή εικόνα στο οικιστικό σύνολο δημιουργούν τα καλοδιατηρημένα τείχη της, τα οποία έχτισαν οι Ισπανοί αποικιοκράτες για να προστατευτούν από τους πειρατές. Σήμερα απλώς περπατάς κατά μήκος ή πάνω σ΄αυτά και μπορείς να μαγευτείς κοιτώντας ένα από τα πιο έντονα ηλιοβασιλέματα της Καραϊβικής.

Η καλλιτεχνική γειτονιά Γκετσεμάνι

Έξω από τα τείχη, αφού περάσεις την ιστορική Πόρτα του Ρολογιού (Puerta del Reloj) περπατάς μέσα από το πάρκο -όπου ανάλογα με την ώρα της ημέρας θα δεις πιθήκους στα δέντρα ή πεταλουδίτσες της νύχτας να συχνάζουν- βρίσκεσαι στην πιο cool γειτονιά της πόλης. Η Γκετσεμάνι (Getsemani) είναι γεμάτη από street art, street food και νυχτερινή ζωή.

Η περιοχή έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν που φιλοξενούσε πορνεία και συμμορίες. Εδώ τα σπίτια έχουν αραβοϊσπανική αρχιτεκτονική με σίδερα στις πόρτες και τα παράθυρα που σε αφήνουν να χαζέψεις στο εσωτερικό τους. Οι Κολομβιανοί χαλαροί και άνετοι συνηθίζουν να ξαπλώνουν στο πάτωμα και να βλέπουν τηλεόραση ή να κάνουν σιέστα. Εδώ συνυπάρχουν τα graffiti με τις γκαλερί, οι πάγκοι των μικροπωλητών που πουλάνε εξωτικά φρούτα με τα hipster cafe και τα μπαρ στις ταράστες αλλά και τα πεντάστερα ξενοδοχεία με τα φθηνά hostel.

Στην Plaza de la Trinidad τα βράδια, οι πλανόδιοι πωλητές φαγητού απλώνουν τους πάγκους τους κι ένα πλήθος από ντόπιους και τουρίστες πηγαινοέρχεται ή μένει αποσβωλομένο να κοιτά street performances με κρουστά, φωτιές και χορευτές που μεταδίδουν ένα παλλόμενο ρυθμό, που κάνει την καρδιά σου να φτερουγίζει από ευφορία.

Στη διάρκεια της μέρας είναι ήσυχη και γαλήνια, αλλά το βράδυ είναι σαν να ξυπνάει απ΄το λήθαργο και γεμίζει κυρίως με νεαρόκοσμο. Έχει πολλά οικονομικά μέρη για φαγητό που λείπουν από το ιστορικό κέντρο,  είναι ασφαλής περιοχή για διαμονή ειδικά για όσους αγαπούν τη ζωή τη νύχτα και ταξιδεύουν με χαμηλό budget.

Φαγητό και διασκέδαση

Η Κολομβία δεν είναι ένας προορισμός όπου το φαγητό θα σε καταπλήξει. Ωστόσο, δοκιμάζεις κάποια ενδιαφέροντα πιάτα ενώ στην Καρταχένα υπάρχουν εστιατόρια που καταρίπτουν αυτή την δήλωση. Το φαγητό σε αυτή την ακτή της Καραϊβικής είναι πολύ διαφορετικό από την κουζίνα της υπόλοιπης χώρας, κι έχει ισπανικές, αφρικανικές, κρεολικές και ακόμη και αραβικές γεύσεις.

Στο φαγητό του δρόμου, θα δοκιμάσετε αρέπας γεμιστές με τυρί (arepas con queso) ή με αυγά και κρέας (arepas con huevo). Τα Pan de Bono (ψωμάκια με τυρί και γιούκα) είναι δημοφιλή και νόστιμα, όπως επίσης, οι ταμάλες και οι εμπανάδας.

Το πιάτο που σερβίρεται παντού είναι το Pescado Frito y Arroz Con Coco, που έγινε το αγαπημένο μου. Είναι τηγανητό ψάρι με ρύζι καρύδας που σερβίρεται με πατακόν (τηγανητό plantain: ένα λαχανικό που είναι ανάμεσα σε πατάτα και μπανάνα ) μαζί με μια απλή σαλάτα. Αυτό το πιάτο έχει ήπια καρυκεύματα, αλλά ο συνδυασμόυς του ρυζιού με την καρύδα και η φρεσκάδα του ψαριού καλύπτουν σε ικανοποιούν ως γεύση.

Αν έχετε δει την εκπομπή του Anthony Bourdain στην Cartagena de Indias, ίσως να θυμάστε τη La Cevicheria. Η φήμη του είναι δίκαια παραμένει σπουδαίο σποτ. Υπάρχει πάντα ουρά για να βρεις τραπέζι αλλά απολαμβάνεις ένα από τα καλύτερα ceviche στην πόλη, αν και το ceviche είναι πολύ διαδεδομένο πιάτο και κάθε εστιατόριο σερβίρει τουλάχιστον μία παραλλαγή του.

Τα φρούτα είναι πλούσια και εξωτικά. Μπανάνες, μάνγκο, καρπούζια, ανανάδες, παπάγια, φρούτα του πάθους, ζουμερά γκουάβα – όλα έχουν καλύτερη γεύση από ό,τι πιθανότατα έχεις συνηθίσει. Δοκιμάστε οποσδήποτε το lulo, που ανήκει στην οικογένεια των νυχτολούλουδων και μοιάζει με πορτοκάλι, αλλά είναι ένα από τα φρούτα που μπορεί να μην βρεις αλλού. Ενδιαφέρον έχει η επίσκεψη στην αγορά Bazurto όπου εκτός από τα φρούτα πωλούνται ψάρια και αντικείμενα σε εξευτελιστικές τιμές, αλλά θέλει γερά κότσια καθώς οι μυρωδιές και το πανδαιμόνιο δεν προσφέρονται για light-hearted.

Θεϊκό non alcochol ποτό είναι και κολομβιανή limonada de coco που μοιάζει με smoothie καρύδας και λάιμ. Ταιριάζει τέλεια και με ένα σφηνάκι ρούμι.

Στο Γκετσεμάνι θα φάτε στο καλύτερο εστιατόριο της πόλης, το Celele  (https://celelerestaurante.com/en/home/) βραβευμένο στα 50 καλύτερα εστιατόρια της Λατινικής Αμερικής. Ο σεφ Jaime Rodríguez πέρασε χρόνια εξερευνώντας γευστικά την ακτή της Καραϊβικής της Κολομβίας, συνάντησε αυτόχθονες και ανακάλυψε γεύσεις και υλικά που  κινδυνεύουν να χαθούν, φτιάχνοντας μια σύγχρονη κουζίνα με βάση τον γαστρονομικό πολιτισμό της περιοχής.

Συν το ότι, τρως σε ένα όμορφο περιβάλλον με φλοράλ ταπετσαρίες που θυμίζουν White lotus. Το εστιατόριο είναι τόσο δημοφιλές που απαιτείται κράτηση, ενώ έχει τέσσερα seating στη διάρκεια της ημέρας, δύο για lunch και δύο για dinner. Ενδεικτικά πιάτα, είναι το κοτόπουλο confit με σάλτσα μπάρμπεκιου, γκουάβα, ψητές μπανάνες με λάδι καρύδας , η τερίνα με confit χοιρινό, πουρέ μπανάνας, φασόλια της Καραϊβικής και το ψάρι Salpicón με καλαμπόκι και γλυκές πιπεριές.

Αν πρόκειται να βγεις ένα βράδυ, όπως η δική μου παρέα που δε συνήλθε ποτέ από το jet lang και ξυπνάγαμε από τις 6.00 το πρωί, ο αυθεντικός αέρας Αβάνας που φυσά στο εξαιρετικό Café Havana όπου παίζνουν live συγκροτήματα και έχει την πιο ζωντανή ατμόσφαιρα μπαρ, που είχα να δω εδώ και καιρό, θα σε κρατήσει ξύπνιο. Πολυπληθείς μπάντες παίζουν ασταμάτητα δίνοντας το ρυθμό στους θαμώνες που ενώνονται σε ένα ξέφρενο πάρτυ.

Ενδιαφέρουσα ταράτσα έχει το bar Alquímico (https://alquimico.com) το οποίο έχει μπει στο νούμερο 10 της λίστας με τα 50 Best Bars το 2022, όπου εκτός από την ατμόσφαιρα σερβίρονται και “σοβαρά” ποτά και κοκτέιλ.