Αν και οι Απόκριες δεν είναι το φόρτε μου, υποχώρησα στην επιθυμία της παρέας να ζήσουμε το καρναβάλι στην επίσημη πόλη του καρναβαλιού της Κολομβίας, και βρέθηκα στην Μπαρανκίγια, μια χαοτική και μάλλον άσχημη πόλη, μία μέρα πριν την έναρξη του καρναβαλιού.
Η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας, είναι μια πόλη-λιμάνι που βρίσκεται στο δέλτα του τεράστιου Río Magdalena. Στη διαδρομή με το λεωφορείο από την Καρταχένα, παίρνεις μια ιδέα της φτώχιας που επικρατεί στους οικισμούς-παραγκουπόλεις που βρίσκονται μέσα σε λίμνες από στάσιμο νερό, ενώ δίπλα τους παίζουν ένα τσούρμο από παιδιά.
Μπαίνοντας στην Μπαρανκίγια, βλέπεις πως οι πόρτες και τα παράθυρα στα σπίτια αριστερά και δεξιά του δρόμου, προστατεύονται με σίδερα, κάτι που δείχνει το πληγωμένο παρελθόν της χώρας, προφανώς ως απόρροια του εμφυλίου πολέμου, που κράτησε πάνω από 50 χρόνια και έληξε το 2016, με τη Συμφωνία Ειρήνης μεταξύ της κυβέρνησης και των ηγετών των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) και άφησε πίσω του πάνω από 200.000 νεκρούς -στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν άμαχοι-, 25 χιλιάδες αγνοούμενους και 5,7 εκατομμύρια εκτοπισμένους πολίτες. Εληξε επίσημα, αφού ανεπίσημα συνεχίζονται και σήμερα, δολοφονίες, βιασμοί, απαγωγές, εξαφανίσεις, υποχρεωτικοί εκτοπισμοί και βασανιστήρια.
Η γενέτειρα της κολομβιανής θεάς της ποπ Shakira και της Σοφίας Βεργκάρα, μπορεί να είναι μια εργατούπολη, όμως διοργανώνει το μεγαλύτερο πάρτι της χώρας, που από το 2008 βρίσκεται στην λίστα με την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά από την UNESCO. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο καρναβάλι μετά του Ρίο και πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι συρρέουν στις γειτονιές και τους δρόμους της πόλης που ξεχυλίζουν από ρυθμό, χορό και χρώματα,
Το καρναβάλι είναι μια γιορτή της εθνοτικής ποικιλομορφίας της περιοχής, η οποία περιλαμβάνει ρίζες από την Αφρική, αλλά και ευρωπαϊκές και γηγενείς επιρροές.
Οι δρόμοι γεμίζουν με ζωγραφισμένα πρόσωπα, οι Barranquilleros περιστρέφονται, χορεύουν danza de congos και cumbia, που χρονολογούνται από την εποχή της αποικιοκρατίας, όταν μεταφέρθηκαν για πρώτη φορά στην ήπειρο, οι πρώτοι σκλάβοι από την Αφρική.
Η παρέλαση ξεκινά από την Plaza de la Paz όπου ο δήμαρχος της Barranquilla δίνει στην Carnival Queen το κλειδί της πόλης για το καρναβάλι, ενώ οι εκδηλώσεις στο «Cumbiodromo – Vía 40», περιλαμβάνουν τη Μάχη των λουλουδιών (όπου νεαρές γυναίκες με πολύχρωμα κοστούμια που πετούν φρεσκοκομμένα λουλούδια στα πλήθη), το Φεστιβάλ Ορχήστρας και η Παρέλαση των Μεγάλων θιάσων και άλλα. Η La Reina (η βασίλισσα του καρναβαλιού) επιλέγεται για το στυλ, τη γοητεία και τις χορευτικές της ικανότητες και ανήκει σε μια από τις ανώτερες οικογένειες του Barranquilla.
Εξασφαλίσαμε θέσεις στα palcos, με ανεμπόδιστη θέα και μπορώ να πιο ότι τη μεγαλύτερη εντύπωση την προκάλεσε το γεγονός ότι στην παρέλαση συμμετέχουν άρματα με (πραγματικούς) αστυνομικούς!
Όταν τελειώσουν οι πομπές, το πάρτι συνεχίζεται στα barrios ή στους δρόμους της γειτονιάς, ενώ η προετοιμασία για την επόμενη χρονιά ξεκινά σχεδόν μόλις τα hangover έχουν υποχωρήσει και οι δρόμοι έχουν καθαριστεί.
Ολοι οι οδηγοί ταξί που καλέσαμε μέσω Uber, μας είπαν να μην κινηθούμε νότια της πόλης, πόσω μάλλον να πάμε σε κάποιο από τα πάρτυ, χωρίς κάποιον ντόπιο που γνωρίζουμε ή εμπιστεύμαστε. Οι μικροκλοπές είναι πιθανές, γι΄αυτό καλό είναι να κινείστε σε ασφαλή μέρη.
Εκτός καρναβαλιού, μεγάλη απογοήτευση ήταν το γεγονός ότι το Museo del Caribe που σύμφωνα με τους ταξιδιωτικούς οδηγούς είναι “ένα φανταστικό μέρος για να μάθεις τα πάντα για το πολύχρωμο παρελθόν της περιοχής που ξεκινά με τους Ινδιάνους Kamash που κατέλαβαν την περιοχή πριν από τον 16ο αιώνα, πριν από την εγκατάσταση των Ισπανών και την αποικιακή κυριαρχία τους” ήταν κλειστό, σκονισμένο και παρατημένο.
Τέλος, στην πόλη υπάρχουν εστιατόρια και εμπορικά κέντρα, με επιλογές για φαγητό και shopping, αν και πάντα η επικοινωνία είναι δύσκολη αν δεν μιλάτε Ισπανικά. Υπέροχη ατμόσφαιρα και φαγητό δοκιμάσαμε στο Varadero ενώ το καλύτερο street food το βρήκαμε στο Narcobollo.
